Sonsuzluğa benim yolculuğum
Kelebek ruhluyum ben…
Kitaplar anlar yüreğimin halinden
Bir de kitap sevenler…
Yolculuğum var çıktığım
Her şeyi zamana bıraktığım
Kelimelerle oynadığım,
Bakınca gördüğünü sandın hep…
Yalnızlığıma şaşırdın,
Bir türlü anlam veremedin;
Hızla sonsuzluğa gidişime…
Bilemedin kitapların,
Kanatlarım olduğunu…
Ardımda kaldığında bir daha
Bana varamayacağını tahmin edemedin…
Halbuki sonsuzluğa en hızlı giden varlıklardır,
Kelebekler ve kelebek ruhlular…
Çabuk dost olunur kelebek ruhlularla,
Sanma ki bir kelebekle dost olmak kolaydır…
Ama onların zamanı azdır,
Zamanı gelince çırparlar kanatlarını,
Yanyana yol almak isteseydin benimle,
Sen de olmalıydın kelebek ruhlu,
Ve bunun için yürekten istemeliydin…
Kelebek ruhlular ses çıkarmazlar dostluk masallarına,
Ama o masallara hiçbir zaman da inanmazlar…
Avucunuza aldığını zannettiğin gece,
Kanat çırpıyorum ben,
Göremeyeceğin, görsen de hissedemeyeceğin bir hece,
Senin sevgin hapsolmuş birkaç kelime içine…
Neden bilemedin ki?
Kelebeklerin avuca sığmadığını…
Şimdi beniz zamanım çırparım kanatlarımı sessizce,
Sonsuzluğa giderim bir damla gözyaşı kadar sevgi kalır,
Avuçların içinde kurur bir damla gözyaşı hafifçe…
Verdiğin kederler ve elemler,
Döner sana geriye!
Sen de ardımdan baka kalırsın öylece…
Web Peri