Ey asil ve güçlü beyaz,
Yetmiş sekiz yıldır bitmez sessizliğin…
Silinmez izler taşırsın mavi gözlü adamın sevgisinden.
Anlamak güç değil,
Bizim bilmediğimiz, görmediğimiz,
Mavi adamdan hatıra kalan,
İlhamların var senin,
Hadi söyle kasımpatı!
Gün susma günü değil…
Ölümle harmanlanmış hüzün yağmurlarında,
Tarumar olurken milletim,
Ne yapardı mavi gözlü adam?
Kimseye söylemediyse sana söylemiştir.
Hadi söyle.
Suskunluk derde derman değil.
Allah aşkına hiç bir şey söylemezsen,
Sadece mavi gözlü adamla, onu sevenlerin hatırına,
Senin kadar beyaz günler,
Ne zaman gelir?
Kara bulutlar ne zaman gider ülkemin üzerinden?
Haydi durma söyle, sen de bilirsin ki,
Olsaydı mavi gözlü adam,
O da söylemeni isterdi…
Haydi durma söyle,
Öyle şeyler söyle ki,
Mavi gözlü adamın şakalaştığı çocuklar kadar büyük,
Mutluluklar saçılsın yapraklarından,
Bitsin artık hüzün dolu sessizliğin,
Mavi gözlü adam seni en ışıltılı halinle severdi,
Bunu en iyi sen bilirsin…
Söyle hadi ey suskun kasımpatı;
Biz ne yokluklardan varlıkla çıkan,
Bir ülkeyiz değil mi?
WebPeri
